مقالات تخصصی طراحی اپلیکیشن در مشهد

 

کدنویسی جاوا در پلتفرم اندروید – نصیب اولیه

سیستم‌برهان اندروید (Android)، یکی دوست داستنی‌ترین سیستم‌دلیل‌های گوشی میباشد. برای اپلیکیشن‌نویسی اپلیکیشن‌های اندرویدی می‌اقتدار از تعداد متعددی از گویش‌های نرم افزار‌نویسی به کار گرفت. با این درحال حاضر، گوگل (Google) بسط‌دهندگان را به به کارگیری از گویش جاوا تشویق می‌نماید. اگرچه، گویش نرم افزار‌نویسی جاوا آیتم دعوا درین نوشته‌ی‌علمی، دقیقاً شبیه با گویش جاوا در دیگر پلتفرم‌ها وجود ندارد. در اینجا، یکسری تفاوت‌های دقیق و خصوصیت‌های متفاوتی وجود دارااست که یادگیری آن ها برای یک گسترش‌دهنده اندروید بسیار اصلی میباشد.

در‌این نوشته‌ی‌علمی، ما به معرفی اجمالی کاربرد لهجه اپ‌نویسی جاوا در دنیای اندروید و خصوصیت‌های آن میپردازیم. در راستای مطالب این نوشته‌ی‌علمی، شما با مطالب تحت نیز  طراحی اپلیکیشن در مشهد آشنا خواهید شد:

 

تفاوت‌های جانور میان یک اپلیکیشن اندرویدی با یک نرم‌افزار جاوا در کامپیوتر

طریق استعمال از نرم‌افزار‌نویسی شیءگرا (Object Oriented Programming - OOP) برای اندروید

تعریف و تمجید رابط کاربری جاوا و به کارگیری از آن برای رابطه با قسمت‌های دیگر یک نرم‌افزار

تمجید لبه‌نگاری و کیفیت همت آن ها برای ارائه داده ها مازاد درخصوص نصیب‌های دیگر یک نرم‌افزار

شعور مطالب ارائه‌گردیده در‌این نوشته‌ی علمی، نیاز به شناخت با دستکم یک گویش اپلیکیشن‌نویسی شیءگرا دارااست. با این‌که‌این فرمان تماماً ضروری وجود ندارد البته موجب ادراک خوب مفاهیم مشاجره گردیده می گردد.

 

جاوا و اندروید

نکته دیدنی درخصوص اندروید این میباشد که‌این پلتفرم از «جاوای محض» به کارگیری نمی‌نماید. شاید این مورد مقداری تعجب آور به لحاظ رسد چون در شرایطی که شما کدهای یک نرم‌افزار کهن جاوا را با یک اپلیکیشن شبیه اندرویدی مقایسه فرمایید، یافت کردن تفاوت‌های در بین این دو مشقت بار خواهد بود. با اینکه کدنویسی و گسترش یک نرم افزار اندرویدی به گونه ای شبیه با بسط جاوا میباشد، تشابه‌های جانور، در هنگام «کامپایل» (Compile) و اجرای نرم افزار ناگهان از دربین خواهد رفت. از این‌رو، ادله مهم مواجه با یک دور و بر ناشناخته در هنگام فعالیت با اندروید، طرز مدیر اپلیکیشن‌های اندرویدی در طی روند کامپایل کردن میباشد.

 

 

کلیک فرمایید

خصوصیت جالب و مهم جاوا، امکان «یک توشه کدنویسی فرمایید، همگی‌جا جاری ساختن نمائید» در آن میباشد. این گویش نرم‌افزار‌نویسی، تحت عنوان خط مش‌حلی برای پروسه هزینه‌بر تبدیل قابل انعطاف‌افزارهای متعدد از یک پلتفرم به پلتفرم دیگر ارائه گردیده‌است. این امکان شگفت‌انگیز در مهندسی نرم افزار، به لطف شیوه روند کامپایل یک اپ جاوا قابلیت و امکان‌پذیر شد میباشد.

 

در زمان مراحل کامپایل در بخش اعظمی از گویش‌های اپ‌نویسی، کامپایلر (Compiler) به اپلیکیشن متصل گردیده و آن را با صرفه می‌نماید. بعد از آن، اپلیکیشن به کد ماشین تبدیل میشود. کد ماشین، به دسته‌ای از امر‌هایی گفته میشود که یک کامپیوتر کارکشته به درک و اجرای آن ها در هنگام اجرای اپلیکیشن میباشد. اجرای کد ماشین سرعت بالایی دارااست البته به جهت مد لحاظ قرار دادن پلتفرم اجرای نرم‌افزار، دارنده محدودیت میباشد. در شرایطی‌که تا به اکنون اندیشه کرده‌اید که چرا یک اپ نوشته‌گردیده برای پلتفرم IOS در سیستم‌استدلال ویندوز ایفا نمیشود، این دستور یک کدام از دلایل آن میباشد.

 

در طرف مقابل، جاوا کوشش متفاوتی دارااست. جدای از قابلیت و امکان تبدیل یک نرم افزار به کد ماشین، کامپایلر جاوا، یک نرم‌افزار را به حد واسطی به اسم «بایت‌کد» (Bytecode) تبدیل می‌نماید. این شغل سبب ساز ساخت‌و‌ساز یکسری دستور‌های شبیه با کد ماشین می‌گردد؛ با این تفاوت که به مکان اعمال در یک معماری معلوم، ایفا در یک ماشین مجازی (Virtual Machine) در لحاظ گرفته می‌گردد.

 

استعمال از ماشین مجازی بدان معناست که تا فرصت احضار شدن و تعبیروتفسیر امر‌های بایت‌کد، اپ در پلتفرم صاحب خانه خویش به صدق جاری ساختن گردیده و سازش با پلتفرم‌های دیگر نیز ضمانت میگردد. به همین استدلال، هنگامی که نرم افزار (Java Runtime Environment) را در کامپیوتر خویش نداشته باشید، بخش اعظمی از اپ‌های جاوا از شما درخواست می‌نمایند که آن را دانلود و نصب فرمایید. JRE، ماشین مجازی پیش‌فرض برای بخش اعظمی از پلتفرم‌ها میباشد.

 

کدنویسی جاوا برای پلتفرم اندروید مختلف میباشد

 

 

کامپایل کردن یک اپلیکیشن برای اندروید، مسیری شبیه با تبدیل پوشه‌های جاوا به بایت‌کد را دنبال می‌نماید. وقتی که اپلیکیشن (متشکل از بایت‌کد) بر روی یک دستگاه نصب میگردد، مرحله دوم کامپایل در زمان روند نصب فیس می دهد. بایت‌کد نرم‌افزار به کد ماشین باصرفه‌گردیده برای دستگاه اندرویدی تبدیل میشود و سعی مجال اجرای نرم افزار را بهبود میبخشد. این مراحل با تیتر «کامپایل جلوتر از فرصت» یا این که (Ahead of Time - AOT) شناخته و قابلیت و امکان آن بوسیله «ماشین مجازی اندروید» (Android Runtime) مهیا گردیده است. معنا AOT، در اکثری از لهجه‌های اپلیکیشن‌نویسی گزینه به کار گیری قرار می گیرد.

 

کلیک نمائید

کامپایل AOT، فقط در اندروید KitKat (ورژن 4.4) و ورژن‌های فراتر قابل مشاهده میباشد البته امکان سازش با ورژن‌های قبلی را نیز ارائه می‌نماید. ورژن‌های ابتدایی اندروید از یک ماشین مجازی دیگر با تیتر «Dalvik» استعمال می‌کردند. Dalvik نیز مانند ART، با تولید تغییر‌و تحول و تبدیل بایت‌کد جاوا، آنها را به صورت خاصی تبدیل می کرد. این تغییرات متفاوت سود‌وری، به خواسته باصرفه‌سازی نرم‌افزار (اپلیکیشن‌های دستگاه‌های اندرویدی معدود قدرتی که برای Dalvik پیاده سازی گردیده بودند) شکل می‌گرفت.

 

اگرچه، Dalvik برخلاف ART، بایت‌کد را تا مجال اجرای اپ به کد ماشین تبدیل نمیکرد. به‌این مراد، از رویکردی با تیتر «کامپایل درجا» (Just in Time - JIT) به کار گیری می شد. این روند بسیار مشابه به فرآیندی میباشد که دور و بر‌های مجازی جاوا در یک کامپیوتر به کارگیری می‌نمایند. هنگامی که قابلیت و امکان پروفایل کردن نرم افزار در طی اجرای آن، برای مقادیر معمول آیتم به کار گیری از بایت‌کد Dalvik مهیا شد، کوشش اندروید Froyo (ورژن 2.2) بهبود یافت. آنگاه این دستور‌ها به وسیله Dalvik به صورت همیشگی به کد ماشین تبدیل شدند تا سرعت نرم‌افزار ارتقا یابد. دقت داشته باشید که کامپایل بر اساس ردیابی (Trace Based) در JIT، فقط مختص به جاوا وجود ندارد.

 

در شکل به کارگیری از هرکدام طریق‌های کامپایل نرم‌افزار اندروید، تبدیل و تغییر و تحول بایت‌کد میباشد که منجر تفاوت کدنویسی اندروید و کدنویسی جاوای محض میشود. تغییرات بایت‌کد موجب محدودیت در امکان تبدیل و جابجایی نرم افزار میشود. در فیض، این فرمان شعار «یک توشه کدنویسی نمایید، کلیه جا اعمال فرمائید» را نفی می‌نماید. یک کدام از دیگر از اختلافات دربین اندروید و جاوا، دسترسی به کتابخانه‌های استاندارد میباشد. جاوا، قابلیت و امکان تبدیل و جابجایی بسیار بالایی داراست. ادله این دستور، اتکای جاوا بر گروه‌ای از کتابخانه‌های استانداردشده‌ای میباشد که میتوانند در پلتفرم‌های مختلفی به کارگیری شوند. برای مثال، می‌اقتدار از کتابخانه‌های کانال و رابط استفاده کننده «UI» اسم موفقیت. در واقع، اندروید زیرمجموعه‌ای از قابلیت و امکان‌های جاوا را مهیا می‌نماید و هر چیزی که در اندروید مهیا گردد، صرفا برای اندروید قابل به کارگیری میباشد.

 

 

تولید یک صحنه متحرک (Motion Scene)

ممکن میباشد متوجه گردیده باشید که در طول تعریف و تمجید لی‌آوت هیچ قیدی به ویجت ImageView اضافه نکردیم. استدلال این دستور آن میباشد که به مکان آن می خواهیم یک صحنه متحرک (Motion Scene) اضافه کنیم. صحنه متحرک یک فولدر XML میباشد که مشمول جزییاتی در خصوص انیمیشنی میباشد که  طراحی اپلیکیشن در مشهد می خواهیم با ویجت MotionLayout بسازیم.

 

 

کلیک نمایید

برای ساخت یک صحنه متحرک نو آغاز یک پوشه منابع XML می سازیم و آن را به عنصر MotionScene اضافه می کنیم.

 

?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>

xmlns:android="http://schemas.android.com/apk/res/android"

xmlns:app="http://schemas.android.com/apk/res-auto">

 

 

هر صحنه متحرک مشتمل بر عنصرها ConstraintSet میباشد که قیودی که می بایست در ویجت تحت عنوان نقاط گوناگون برنامه کودک استعمال شود را معین می‌نماید. فولدر‌های صحنه متحرک معمولاً مشتمل بر دو دسته قیود می‌باشند: یک مجموعه برای شروع برنامه خردسالان و دیگری برای نقطه پايان آن.

 

کد پایین به شما علامت میدهد چطور میتوانید دو تیم قیود برای امداد به تکان دادن ویجت ImageView از سوی ویجت MotionLayout از کناره راست-ذیل به کناره بالا-چپ کاغذ گزینه به کارگیری قرار دهید:

 

 

app:layout_constraintBottom_toBottomOf="parent"

app:layout_constraintRight_toRightOf="parent"

android:layout_width="60dp"

android:layout_height="60dp"

/>

 

 

app:layout_constraintTop_toTopOf="parent"

app:layout_constraintLeft_toLeftOf="parent"

android:layout_width="60dp"

android:layout_height="60dp"

/>

 

دقت داشته باشید که هر عنصر ConstraintSet بایستی همواره هم شرایط مناسب و معادل مناسب را مشخص و معلوم نماید. این فرمان اصلی میباشد چون سبب ساز دستکاری هر سیرتکامل داده ها قبل رقم خورده برای لی‌آوت می‌گردد.

 

 

 

برای یاری به MotionLayout در جهت فهم این که کدام تیم قیود بایستی استعمال شوند در پی یک عنصر Transition ساخت میکنیم. با به کارگیری از خصوصیاتی با اسم‌های constraintSetStart و constraintSetEnd می توانید گزینش فرمایید که کدام تیم می بایست آغاز و کدام یک بعد از آن آیتم استعمال قرار گیرند. عنصر Transition همینطور قابلیت و امکان انتخاب دوران برنامه کودکان را آماده می‌نماید.

 

 

 

 

android:id="@+id/my_transition"

app:constraintSetStart="@+id/starting_set"

app:constraintSetEnd="@+id/ending_set"

app:duration="2000">

 

درین فرصت صحنه متحرک بدون نقص گردیده است. با این وجود ویجت MotionLayout همچنان از آن بی‌استحضار میباشد. براین اساس بایستی به فولدر XML بازگردیم و یک ویژگی layoutDescription به ویجت اضافه نماییم و مقدار آن را موازی اسم پوشه MotionScene گزینش کنیم.

 

در حالتی‌که اسم پوشه MotionScene به طور my_scene.xml باشد، ویجت MotionLayout بایستی ظاهری مانند پایین داشته باشد:

 

xmlns:android="http://schemas.android.com/apk/res/android"

xmlns:app="http://schemas.android.com/apk/res-auto"

xmlns:tools="http://schemas.android.com/tools"

android:layout_width="match_parent"

android:layout_height="match_parent"

app:layoutDescription="@xml/my_scene"

android:id="@+id/motion_container">

...

 

 

یادگرفتن اجرای اولی نرم افزار اندروید روی دستگاهی حقیقی وواقعی یا این که روی همانندساز

تا اینجا اولی پروژه انجام یافته و او‌لین نرم افزار اندروید ایجاد شده است. قسمت کدنویسی به اتمام رسیده و فعلا بایستی پروژه را اعمال کرد و ما یحتاج میباشد سنجیده شود آیا نرم افزار به صحت انجام می گردد و پروژه به نیکی عمل می‌نماید یا این که نه؟ درپی شیوه، اجرای نرم افزار تشکیل‌شده آغاز روی دستگاه حقیقی  طراحی اپلیکیشن در مشهد و واقعی و آن‌گاه روی «همانندساز» (Emulator) تفصیل داده شد‌ه‌است.

 

 

 

 

 

اجرای نرم افزار اندرویدی روی دستگاه حقیقی

برای اجرا این عمل بایستی فرایند پایین را به ترتیب جاری ساختن اعطا کرد:

 

آغاز بایستی دستگاه اندرویدی مربوطه را با به کار گیری از یک کابل USB به سیستم وصل کرد. بعد از آن در شکل استعمال از سیستم ادله ویندوز، می بایست درایور USB سازگار با آن دستگاه نصب گردد.

فعلا مورد نیاز میباشد طبق فرآیند پایین به بخش پیکربندی پیشرفت دهنده (Developer Options) در درستگاه اندرویدی رفت و مورد Enable USB Debugging‌ را فعال کرد:

مراجعه به نرم افزار پیکربندی (Settings) در دستگاه اندرویدی

در‌صورتی‌که دستگاه مربوطه از اندروید ۸ با ورژن فراتر به کارگیری می‌نماید، بایستی مورد System را گزینش کرد. در غیر این شکل به گام‌بعدی بروید.

به نصیب تحت برگه اسکرول فرمائید و آن گاه می بایست مورد «درباره دستگاه» (About Phone) را گزینش کرد.

بایستی گشوده هم به تحت‌ترین نصیب ورقه اسکرول کرد و ۷ توشه روی مورد Build Number ضربه زد.

اکنون می بایست به شیت قبلی برگشت و مجدد به زیر‌ترین بخش اسکرول کرد و روی آیتم «پیکربندی پیشرفت دهندگان» (Developer options) ضربه زد.

در پنجره مرتبط با پیکربندی پیشرفت دهندگان ، بایستی به سمت ذیل تا وقتی اسکرول کرد که آیتم «USB debugging» را پیدا کنیم.

اکنون می بایست در اندروید استودیو نرم افزار خویش را از بخش منوی Run یا این که «تنظیمات عیب‌یابی» (Debug Configuration) در نوار ابزار گزینش کرد.

در نوار ابزار اکنون می بایست روی آیتم Run کلیک گردد و براین اساس می بایست بتوان عبارت «Hello World» را در خروجی مشاهده کرد که در نرم افزار درست شده روی دستگاه مربوطه ظواهر گردیده‌است.

 

اجرای نرم افزار اندرویدی خویش روی همانندساز

می‌قدرت فی مابین تعداد متعددی از شایسته ترین همانندسازهای جانور یک کدام از را تعیین کرد. برای نصب اکثر همانندسازها در اندروید استودیو می‌اقتدار از قدم‌های تحت به کار گرفت:

 

آغاز بایستی در اندروید استودیو یک دستگاه مجازی اندروید را معین کرد که به آن «Android Virtual Device» یا این که به اختصار «AVD» می گویند. در همانندساز از این AVD به کار گیری می‌گردد تا بتواند نرم افزار مربوطه را نصب و اعمال نماید.

در نوار ابزار بایستی نرم افزار خویش را از منوی کشویی «Run/Debug Configurations» گزینش کرد.

از منوی کشویی دستگاه غرض نیز بایستی آن AVD که قصد اجرای نرم افزار روی آن وجود داراست را تعیین کرد.

بایستی Run را کلیک کرد. اندروید استودیو نرم افزار را روی AVD نصب و همانندساز را انجام می‌نماید. بنابراین می‌قدرت عبارت «Hello World» را رویت کرد که در باطن نرم افزار نشانه داده می گردد.

 

۷. آغاز اعمال پروژه های خرد

بعد از آنکه درکی اصلی و ابتدایی از پلتفرم اندروید و ابزارهای رایج آن برای پیشرفت و تشکیل داد نرم افزار بدست آمد، مدد کردن به پروژه‌های متن‌گشوده نحوه نیکی برای عملی کردن علم خویش و اعمال تمرین میباشد. اگرچه، می بایست بدین نکته دقت داشت که در بالا خوب میباشد تحت عنوان یک شخص نو‌فعالیت از پروژه‌های خرد آغاز و فرایند گسترش خویش را به آرامی البته به طور مقصود‌دار خاطر نشان نمود تا در غایت بتوان شغل روی پروژه‌های بلندمرتبه‌خیس را استارت کرد.

 

همینطور با ایفا پروژه‌های متن‌گشوده می‌اقتدار با اشخاص هم‌سطح خویش و با بقیه فعالان جامعه برنامه نویس ها اندروید نیز تعامل داشت و از این‌راه زمان‌هایی طلایی بدست آورد.

 

می‌قدرت گستره‌ای از پروژه‌های متعدد را در گیت‌هاب پیدا کرد که اکثرشان متن‌گشوده میباشند و برای مردم در دسترس‌اند. این پروژه‌ها اشکال مختلفی دارا هستند، برای مثالً مي‌اقتدار پروژه‌های عیب‌یابی (رفع باگ)، مرور یک پروژه و بقیه مفاد را اسم پیروزی.

 

 

 

کلیک فرمایید

۸. ایجاد کرد و اکران پرتفوی اندروید و توزیع پروژه خویش

بعداز آنکه مهارت موردنیاز درباره‌ی عمل با بسته‌های اندروید (Android Packages) بدست آمد، فعالیت روی تعدادی پروژه خرد به اتمام رسید و شخص یک نرم افزار اندروید کل و کمال را با یاری علم و تجربیات بدست آمده از ایفا پروژه‌های متعدد متن‌گشوده ساخت، قدم تبارک آتی این میباشد که شخص نرم افزار اندروید خویش را توزیع نماید و آن را در معرض استعمال مردم قرار دهد. در واقع از روش پیاده سازی، تشکیل داد و نشر یک نرم افزار مثال می‌قدرت به تمرین بیشتر و تقویت مهارت‌های نرم‌افزار نویسی اندروید خویش پرداخت. شیوه‌های مختلفی وجود دارا هستند که با به کار گیری از آنان می‌اقتدار این شغل را جاری ساختن بخشید.

 

از جملهً می‌قدرت از روش بازار قانونی اندروید مبادرت کرد یا این که نرم افزار تشکیل شده را در اینترنت‌وبسایت خویش قرار اعطا کرد و همینطور می‌اقتدار از منش اینترنت‌تارنما‌های فرد ثالث جنس خویش را به دست یوزرها رساند. در حالتی که که قصد تکثیر نرم افزار خویش از روش بازار قانونی اندروید وجود داشته باشد، موردنیاز میباشد شخص تحت عنوان یک توسعه و گسترش دهنده قانونی اندروید تصویب‌اسم و پولی را پرداخت نماید که ولی این هزینه فقط یک توشه برای مدام صرف میشود.

 

 

Dagger 2 در اندروید (نصیب اولیه) – راهنمای توسعه یافته

Dagger یک زمینه متناقض در جامعه اندروید محسوب میشود. دعوا‌های و پیکار‌های بی‌شماری پیرامون آن صورت گرفته میباشد و اکثری از اشخاص بارها نظرخود را در باب آن تغییر تحول داده‌اند. اکثر وقت ها نرم افزار‌نویس‌ها سوابق‌ای از پیشرفت دهندگی دارا هستند که در آن تزریق تعلق کاری سهل وآسان به حساب می‌آید و از این رو تایید ابهام Dagger به فرصت بیشتری نیاز دارااست که در اکثر زمان ها موردها بسیار بیشتر از مقدار گزینه انتظار میباشد.

امروزه ما در کاتلین با جایگزین‌های جذابی مانند Koin یا این که Kodein مواجه هستیم و برخی اشخاص در‌این مسیر تکان می‌نمایند. با این حالا شاید اطلاق کلمه جایگزین برای این مفاد صحیح نباشد، چون آن ها بیشتر خدمت یاب (service locator) میباشند تا یک تزریق کننده طراحی اپلیکیشن در مشهد  حقیقی وواقعی تعلق.

 

البته در غایت می توانیم توافق کنیم که با وجود کلیه علاقه و تنفری که در زمینه‌ی Dagger وجود داراست، Dagger یک کتابخانه کارکشته و طریق سفارش گردیده قانونی برای تزریق تعلق در نرم افزار‌های اندروید میباشد.

 

با در حیث اعلام کردن حقیقت فوق متوجه می‌شویم که طرز‌های بسیار مختلفی چهت نیل به هدف ها شبیه از روش Dagger وجود دارا هستند که بعضا از آنها بسیار غامض محسوب می شوند. ما درین نوشته به رسیدگی رویکردهای متفاوت پرداخته و طرز مطلوب را به شما توضیح می دهیم.

 

یک سری پیشنهاد کلی

در زمینه‌ی همگی کلاس‌هایی که می‌نویسید از «تزریق ساختار» (Construction Injection) استعمال فرمائید.

به مکان کامپوننت‌های فرعی، حوزه تعریف و تمجید (Scope) را با به کارگیری از ViewModel در اختیار گرفتن فرمائید.

وجود dagger-android را فراموش نمائید.

دیباچه

در‌این نوشته‌ی علمی فرض می کنیم که شما پیش از اینً تجربیاتی با Dagger داشته‌اید. در شرایطی‌که اینگونه وجود ندارد، سفارش می کنیم پیش از بازرسی ادامه این نوشته‌ی علمی به بعضا راهنماهای جانور در این باره مراجعه نمایید. همینطور تمامی مواقعی که در‌این نوشته مطرح میشوند در یک نرم افزار معمولی در‌این نشانی (+) پیاده‌سازی گردیده‌اند که سفارش میکنیم آن را نیز پژوهش نمایید. سعی گردیده این نرم افزار تا حد قابلیت خرد باشد تا فقطً روی سوژه Dagger تمرکز کنیم.

 

تزریق ساختار

یکی مواقعی که در Dagger به طور کاملً نادیده گرفته گردیده، گفت و گو «تزریق ساختار» (Construction Injection) میباشد. گه گاه ما چنان به استعمال از ماژول‌ها عادت میکنیم که فراموش می کنیم مورد اجتناب بی نقص از تایپ کردن «متدهای خالق» (Constructor) نیز وجود داراست. به حیث میرسد این دقیقاً مزیت کلیدی Dagger نسبت به Koin و Kodein میباشد.

شایسته ترین قسمت تزریق ساختار این میباشد که میتوانیم کلیه داده ها مرتبط را در یک جای یعنی اعلان کلاس نگه‌داری کنیم. در صورتی‌که کلاس قابل تزریق باشد و در‌حالتی که یک سینگلتون باشد یا این که نباشد، شما میتوانید در شکل استعمال از تزریق ساختار، تمامی داده ها را با یک نگاه زود گذر به کلاس ببینید.

 

اما در حالتی‌که شما صاحب کلاس نباشید، نمی‌توانید از ماژول‌ها و کدهای تکراری آفریننده گریز نمائید؛ البته اجرا طرز فوق در امر کلیه کلاس‌های پایین مالکیت خودتان ایده قابل قبولی به حیث میرسد. به صورت خلاصه می‌قدرت اعلام‌کرد که خوب میباشد کدی به طور ذیل داشته باشیم:

 

@Reusable

class BestPostFinder @Inject constructor() {

...

}

تا این که کدهایی به طور پایین بنویسیم:

 

@Module

object PostModule {

 

@JvmStatic @Provides @Reusable

fun provideBestPostFinder() = BestPostFinder()

}

زمانی که آغاز به اضافه کردن تعلق‌هایی بکنید که خودشان فهرست بزرگی از تعلق‌ها دارا‌هستند، ماژول‌ها به صورت در اختیار گرفتن نشده‌ای استارت به تعالی شدن می‌نمایند و خیلی زود به حالت نامناسبی میرسید.

 

کامپوننت‌های فرعی و منطقههای تعریف‌و‌تمجید

در شرایطی که «کامپوننت‌های فرعی» (Subcomponents) دارای اهمیت بالایی برای شما میباشند، دستور کار فوق ممکن میباشد نیازهای شمارا رفع نکند، البته در اکثر زمان ها پروژه‌ها میتواند راهگشا باشد. در واقع اکثر اوقات موردها کاربرد کامپوننت‌های فرعی ضرورتی ندارد؛ ولی به جهت بهبود بی آلایش در سازماندهی تعلق‌ها به کارگیری می گردند. در مستندات (+) ایده به کار گیری از «کامپوننت‌های فرعی به مکان کپسوله‌سازی» مطرح گردیده است؛ البته بخش اعظمی از اشخاص با این ایده مخالف می باشند. اضافه کردن کدهای تکراری تولید کننده که در شکل به کارگیری از تزریق ساختار قابل اجتناب میباشد به سازمان‌یافتگی بیشتر کد به خصوص در بلند دوران یاری می‌نماید.

مقصود دیگر کامپوننت‌های فرعی، استخراج به حیطههای تعریف و تمجید سفارشی میباشد. با این اکنون، امروزه این اعتقاد و باور وجود داراست که ViewModel و حوزه تعریفی که به طور آزاد ارائه می‌نمایند، کامپوننت‌های فرعی Dagger و منطقههای تعریفشان دیگر ارزشمندی دیرین را ندارند. فعلا اندروید حیطههای Activity و Fragment را به طور فراهم در مشت ما قرار می دهد و از این رو تا وقتیکه تعلق‌های سوای حوزه تعریف‌و‌تمجید شما در ViewModel قرار دارا هستند، از حوزه تمجید آن به کارگیری می‌نمایند و از این رو هیچ نگرانی دراین باره نیست.

 

با این وجود برخی کاربردهای دیگر مانند مواقعی که میخواهیم یک Activity در گراف داشته باشیم، نیز می‌باشند که ممکن میباشد کامپوننت‌های فرعی در آن ها اثر گذار باشند. دقت فرمایید که ما به کارگیری از کامپوننت‌های فرعی در همگی جا را کاملا رد نمی‌کنیم؛ البته اشاره می کنیم که در‌صورتی‌که از آنان تنهاً برای سازماندهی تعلق‌ها یا این که تولید حیطههای تعریف و تمجید سفارشی Activity/Fragment به کارگیری میکنید، احتمالاً مجال معمولی‌خیس ساختن پیکربندی Dagger را از دست می‌دهید.

 

تزریق تعلق در ViewModel با به کارگیری از Dagger ممکن میباشد در صدر بغرنج به لحاظ بیاید. در صورتی‌که به کدهای مثال معماری اندروید ارائه گردیده از سوی گوگل (+) نگاه فرمائید مثالی را می یابید که مشتمل بر نقش‌آفرینی هر دو گزینه ViewModels و Dagger میباشد؛ البته در شرایطی که به مثال‌های کامپوننت معماری (+) نگاه فرمایید، GithubBrowserSample (+) را میبینید که آن ها را با هم به کار گیری نموده است. در صورتی‌که به نمونه GithubViewModelFactory (+) نگاه فرمائید ممکن میباشد به وحشت بیفتید.

 

 

در غایت بایستی اشاره کنیم که طرز آیتم تأکید ما، میتواند در شغل بسیار معمولی‌خیس از آن چیزی باشد که تصور می کنید. تمامی آن چه نیاز دارید این میباشد که یک annotation به طور Inject@ در خالق ViewModel خویش اضافه فرمایید و ViewModelFactory زیبای پایین این عمل را برای شما اجرا می دهد:

 

class ViewModelFactory @Inject constructor(

private val viewModel: Lazy

) : ViewModelProvider.Factory {

 

@Suppress("UNCHECKED_CAST")

override fun create(modelClass: Class) = viewModel.get() as T

}

فعلا میتوانید به آسانی آن ViewModelFactory را تزریق فرمائید و از آن برای ایجاد کرد هر ViewModel که میخواهید به طور تحت منفعت بگیرید:

 

class BestPostActivity : AppCompatActivity() {

 

private val viewModel by lazy {

ViewModelProviders

.of(this, injector.bestPostViewModelFactory())

.get(BestPostViewModel::class.java)

}

 

...

}

با اعتنا به‌این که ما عملاً نیازی به مراقبت ارجاعی برای ViewModel برای دسترسی‌های آجل نداریم؛ عالی میباشد به مکان پیچیدن ViewModel در یک Lazy در ViewModelFactory، آن را در یک Provider بپیچید. عامل این که آن را در نوبت ابتدا به آن شکل می‌پیچیم آن میباشد که از جمله ما یحتاج وجود ندارد ViewModel و تعلق‌هایش را در حین تغییر تحول جهت‌گیری، مجدداً ساخت کنیم. چنانچه فکر می کنید این injector تعجب آور میباشد، در‌پی راجع‌به آن بیشتر توضیح داده‌ایم.

 

ما قادر خواهیم بود این حالت را با نرم افزار ارائه گردیده در کنفرانس I/O 2018 گوگل (Google I/O 2018 app) مقایسه کنیم. این پیکربندی اندکی متعدد از GithubBrowserSample میباشد. و بی آلایش‌خیس محسوب می‌شود؛ البته یک سری factory (به طور یک کدام از برای هر ViewModel) وجود داراست و همچنان غامض‌خیس از چیزی میباشد که ما جاری ساختن کرده‌ایم.

 

درصورتی که به پیکربندی ارائه گردیده درین نوشته عشق و علاقه‌مند می‌باشید، سفارش میکنیم گزینه ارائه گردیده از سوی Gabor Varadi (+) را نیز پژوهش فرمائید. ما برای این پیکربندی نیز در نرم افزار خویش یک شاخه (+) ساخت و ساز کرده‌ایم. نرم افزار I/O گوگل و هم اینگونه GithubBrowserSample از dagger-android به کار گیری کرده‌اند، بدین ترتیب پیرو درخصوص آن کلام میکنیم.

 

dagger-android

بر پایه ی مستندات dagger، علت اساسی پیاده سازی آن بی آلایش‌سازی طرز تزریق مورد ها متعدد در اکتیویتی‌ها و فرگمان‌هایی بوده میباشد که در بالا از سوی خویش سیستم ادله مقداردهی اول گردیده‌اند، و از این رو قابلیت و امکان به کارگیری از تزریق آفریننده وجود نداشت. این حالت باعث به کدی مانند پایین میشد:

 

((SomeApplicationBaseType) getContext().getApplicationContext())

.getApplicationComponent()

.newActivityComponentBuilder()

.activity(this)

.build()

.inject(this);

در واقع کد فوق نماد دهنده سناریوی بدترین شرایط میباشد و در اکثر زمان ها مورد ها شرایط به‌این بدی وجود ندارد. البته در هر اکنون این یک حقیقت دارای اعتبار میباشد. به صورت معمول Activity (یا این که Fragment) نباید راجع‌به تزریق کننده خودشان اطلاعاتی داشته باشند. با این وجود، ما برای غلبه بر این شرایط به همگی مواقعی که dagger-android ارائه می‌نماید به خصوص درباره ی به کار گیری از کامپوننت‌های فرعی، نیاز نداریم. به مکان آن قادر خواهیم بود از کد ذیل به کارگیری کنیم:

 

interface DaggerComponentProvider {

 

val component: ApplicationComponent

}

 

val Activity.injector get() = (application as DaggerComponentProvider).component

در این‌حالت کلاس نرم افزار، DaggerComponentProvider را پیاده‌سازی می‌نماید و component را از روش آن ارائه می‌نماید و به لطف آسانی بیشتراز حد این اکستنشن، قادر خواهیم بود چیزهایی که در یک Activity قرار دارا هستند را با یک ()injector.inject بی آلایش تزریق کنیم. در این‌حالت Activity چیزی در باب تزریق کننده خویش نمی‌داند و تنظیمات Dagger ما نیز همچنان معمولی و فهم آن راحت میباشد.

 

صحبت نهایی

آنچه درخصوص dagger-android بیشتر آزار میدهد، ترازو دشواری فعال سازی آن میباشد و ادله آوازه منفی Dagger در زمینه ی عدم وضوح نیز همین آیتم میباشد. در شرایطی‌که فکر‌می‌کنید‌ در خصوص ترک dagger-android از پروژه‌تان به دلایل بیشتری نیاز دارید می توانید به موردها مطرح گردیده درین نوشته ی علمی (+) مراجعه‌نمایید.

 

 

آپلود پوشه و اکران جلو رفتن آن در کاتلین – از صفر تا صد

در‌حالتی که میخواهید یک پوشه را با به کارگیری از ساختار سرراست Retrofit آپلود نمایید، شاید متوجه گردید که قابلیت و امکان اخذ سود و همینطور اکران نوار جلو رفتن در کاتلین را ندارید. ما درین نوشته‌ی‌علمی از Retrofit برای آپلود فولدر استعمال می کنیم و ساختاری پیاده‌سازی می کنیم که قابلیت و امکان اخذ معیار توسعه و گسترش عمل را در برهه زمانی‌های هنگامی متعدد داراست و نهایتاً با کامل شدن جواب API ریموت، ‌نقطه طراحی اپلیکیشن در مشهد نهایی مییابد.

هر فرصت که عملیاتی بلندمدت در اکنون ایفا میباشد، بهتر میباشد که فرایند جلو رفتن عمل را به مخاطب نماد دهیم. در زمینه ی آپلود فولدر میتوانیم بسط حقیقی و واقعی عمل را که بر حسب بایت‌های جابجایی‌یافته از آحاد اندازه پوشه به حساب آوردن میشود به استفاده کننده علامت دهیم.

 

درپی از API-های جان دار در کتابخانه‌های Retrofit ،OkHttp و Okio برای تشکیل داد یک کلاس به کار گیری می کنیم که برای اکران فرآیند جلو رفتن آپلود فولدر گزینه به کارگیری قرار میگیرند.

نقطه انتهایی

فرض فرمایید در هم اکنون گسترش یک نرم افزار پیام‌رسانی هستیم که قابلیت و امکان الصاق پوشه به حرفه پیام را دارااست. قابل ذکر میباشد که‌این کامپوننت واکنشی از RxJava به کارگیری می‌نماید، ولی می‌اقتدار از Callback-های بی آلایش یا این که کوروتین‌ها و تابع‌های تعلیقی کاتلین نیز به کار گرفت.

 

نقطه انتهایی (endpoint) ما یک درخواست POST میباشد که دربرگیرنده بدنه چندبخشی میباشد که از اجزای اسم فولدر، نوع MIME پوشه، ‌اندازه فولدر و خویش فولدر تشکیل یافته میباشد. آن را می توانیم با استعمال از Retrofit و با گزینش قسمت‌های مورد نیاز به روش‌ای همانند کد پایین تعریف و تمجید کنیم:

 

@Multipart

@POST("file")

fun attachFile(

@Part("name") filename: RequestBody,

@Part("type") mimeType: RequestBody,

@Part("size") fileSize: RequestBody,

@Part filePart: MultipartBody.Part

): Single

شمارش جلو رفتن

درصورتی که تنهاً می‌خواستیم پوشه را سوای اکران مراحل توسعه و گسترش، آپلود کنیم، کافی بود فولدر را به بدنه درخواست تبدیل کنیم و آن را در درخواست خویش بفرستیم.

 

fun createUploadRequestBody(file: File, mimeType: String) =

file.asRequestBody(mimeType.toMediaType())

رسیدگی بر گسترش آپلود نیز با به کار گیری از CountingRequestBody نتایج میگردد که در پوشه RequestBody جای دارد و تا قبل از اینً استعمال کردیم. داده‌هایی که ارسال میشوند همچون قبلی می باشند و به فولدر ناپخته RequestBody قابلیت و امکان میدهیم که نماینده نوع محتوا و ارتفاع محتوا باشد.

 

class CountingRequestBody(

private val requestBody: RequestBody,

private val onProgressUpdate: CountingRequestListener

) : RequestBody() {

override fun contentType() = requestBody.contentType()

 

@Throws(IOException::class)

override fun contentLength() = requestBody.contentLength()

 

...

}

جابجایی بدنه درخواست با تایپ کردن یک Sink جاری ساختن مییابد و Sink پیش‌فرض را داخل آن Sink قرار میدهیم که بایت‌های انتقالی را می‌شمارد و آنها را از روش یک Callback جلو رفتن رجوع میدهد.

 

typealias CountingRequestListener = (bytesWritten: Long, contentLength: Long) -> Unit

 

class CountingSink(

sink: Sink,

private val requestBody: RequestBody,

private val onProgressUpdate: CountingRequestListener

) : ForwardingSink(sink) {

private var bytesWritten = 0L

 

override fun write(source: Buffer, byteCount: Long) {

super.write(source, byteCount)

 

bytesWritten += byteCount

onProgressUpdate(bytesWritten, requestBody.contentLength())

}

}

مشاهده بی نقص کدها

داخل CountingRequestBody خواهیم توانست Sink پیش‌فرض را در CountingSink تازه خویش در اختیار بگذاریم و ورژن بافر گردیده‌ی آن را بنویسیم تا هم فولدر جابجایی یابد و هم مراحل جلو رفتن را ببینیم.

 

class CountingRequestBody(...) : RequestBody() {

...

 

@Throws(IOException::class)

override fun writeTo(sink: BufferedSink) {

val countingSink = CountingSink(sink, this, onProgressUpdate)

val bufferedSink = countingSink.buffer()

 

requestBody.writeTo(bufferedSink)

 

bufferedSink.flush()

}

}

فیض

در طول مشاهده جلو رفتن پروسه آپلود، ‌دو موقعیت وجود داراست یا این که پوشه در اکنون آپلود شدن میباشد و یا این که عمل به اتمام رسیده و از این رو خوب میباشد از یک کلاس مهروموم‌گردیده (sealed) استعمال کنیم. این کلاس قابلیت می دهد که یک نوع بازگشتی CountingRequestResult داشته باشیم و فراخوانی‌کننده‌ها میتوانند هم به‌روزرسانی‌های جلو رفتن به و هم فیض کامل شدن‌گردیده را رئیس نمایند.

 

sealed class CountingRequestResult {

data class Progress(

val progressFraction: Double

) : CountingRequestResult()

 

data class Completed(

val result: ResultT

) : CountingRequestResult()

}

اجرای آپلود

در حال حاضر که روشی برای آپلود کردن پوشه و اخذ پروسه جلو رفتن آپلود یافتیم، می توانیم FileUploader خویش را بنویسیم. ساخت‌و‌ساز بدنه درخواست برای درخواست آپلود دربرگیرنده به کارگیری از CountingRequestBody میباشد که جلو رفتن و کامل شدن را به یک PublishSubject گزارش میدهد.

 

private fun createUploadRequestBody(

file: File,

mimeType: String,

progressEmitter: PublishSubject

): RequestBody {

val fileRequestBody = file.asRequestBody(mimeType.toMediaType())

return CountingRequestBody(fileRequestBody) { bytesWritten, contentLength ->

val progress = 1.0 * bytesWritten / contentLength

progressEmitter.onNext(progress)

 

if (progress >= 1.0) {

progressEmitter.onComplete()

}

}

}

مشاهده بدون نقص کدها

درخواست آپلود مشمول به کارگیری از تابع Retrofit میباشد که در اولِ نوشته‌ی علمی پیاده‌سازی کردیم و جزئییات پوشه و بدنه ساخت و ساز گردیده درخواست که روند جلو رفتن را گزارش میدهند. تعریف‌و‌تمجید Retrofit و پوسته قسمت‌های درخواست به طرز خاص هر API بستگی دارا‌هستند. درین نوشته‌ی‌علمی ما از یک درخواست به کارگیری می کنیم که مشمول قسمت‌های متنی معمولی مختلفی برای ریزه کاری پوشه میباشد و بعد یک قسمت برای خویش فایلی که قرار میباشد آپلود خواهد شد، ارائه می‌نماید.

 

private fun createUploadRequest(

filename: String,

file: File,

mimeType: String,

progressEmitter: PublishSubject

): Single {

val requestBody = createUploadRequestBody(file, mimeType, progressEmitter)

return remoteApi.attachFile(

filename = filename.toPlainTextBody(),

mimeType = mimeType.toPlainTextBody(),

fileSize = file.length().toString().toPlainTextBody(),

filePart = MultipartBody.Part.createFormData(

name = "files[]",

filename = filename,

body = requestBody

)

)

}

 

private fun String.toPlainTextBody() = toRequestBody("text/plain".toMediaType())

مشاهده بی نقص کدها

تابع مهم آپلود ما می تواند همگی این قسمت‌ها را کنار هم قرار داده و یک استریم منفرد ساخت‌و‌ساز نماید. به این ترتیب خواهیم توانست این پروسه را مشاهده کرده و فرآیند جلو رفتن آپلود را نیز در فیض پایانی ببینیم.

 

fun uploadAttachment(

filename: String, file: File, mimeType: String

): Observable {

val progressEmitter = PublishSubject.create()

val uploadRequest = createUploadRequest(

filename, file, mimeType, progressEmitter

)

 

val uploadResult = uploadRequest

.map {

CountingRequestResult.Completed(it.result)

}

.toObservable()

 

val progressResult = progressEmitter

.map {

CountingRequestResult.Progress(it)

}

 

return progressResult.mergeWith(uploadResult)

}

 

typealias AttachmentUploadRemoteResult =

CountingRequestResult

مشاهده بی نقص کدها

اینک خواهیم توانست پوشه را به API خویش آپلود کنیم و نما را به طور جلو رفتن‌های درخواست به‌روزرسانی کنیم که برای عملیات وقتگیر برهه زمانی مانند آپلود پوشه‌های حجیم اثر گذار میباشد.

 

uploader.uploadAttachment(request.filename, request.file, request.mimeType)

.subscribeOn(appRxSchedulers.io)

.observeOn(appRxSchedulers.main)

.subscribeBy(

onError = { error ->

// Display error alert

},

onComplete = {

// Display completed Snackbar

},

onNext = { progress ->

// Update progress bar

}

)

.addTo(disposeBag)

مشاهده بی نقص کدها

حرف نهایی

پژوهش بر گسترش یک درخواست اینترنت ممکن میباشد در طول تلاوت یک Retrofit API چندان بدیهی به لحاظ نرسد، ولی API-های قادر OkHttp و Okio می توانند این فعالیت را به خیر اعمال می دهند. خط مش‌حلی که درین راهنما معرفی کردیم، می تواند برای هر درخواست اینترنت جاری ساختن خواهد شد، زیرا شمارش جلو رفتن را می‌قدرت داخل هر RequestBody که مورد نیاز میباشد در درخواست ارسال خواهد شد قرار اعطا کرد.

 

 

قدم هشتم – آپلود فولدر Apk:

در قدم پایان از فرایند تصویب نرم افزار در گوگل پلی نیاز میباشد تا فولدر پایانی نرم افزار خویش را در درون کنسول آپلود فرمائید. در بخش App Releases که در نوار کناری جای دارد، شما سه مورد را برای تکثیر نرم افزار در گوگل پلی مشاهده خواهید طراحی اپلیکیشن در مشهد  کرد که مشمول

 

Production

Beta

Alpha

میباشد. بعداز اینکه یکی‌از مورد ها را گزینش کردید، بر روی مورد Edit Release زده و فولدر Apk یا این که App Bundle خویش را در قسمت تعبیه شما آپلود نمایید. در غایت بر روی مورد Review بزنید تا نرم افزار شما جهت نظارت به وسیله گوگل نبی خواهد شد. مراحل تحقیق به وسیله گوگل معمولا فی مابین 2 الی 7 روز ارتفاع می‌کشد و بعد از پذیرش بوسیله گوگل، نرم افزار در گوگل پلی منتشر گردد.

 

 

 

راهنمای گزینش شایسته ترین اپ نرم افزار ساز برای استخراج‌وکار شما

 

در دنیای امروز به خصوص بعداز انقلاب تکنولوژی، کلمه و واژه نرم افزار که به اختصار app نامیده می گردد، به‌تیتر یک کدام از پرتکرارترین کلمه ها در مکالمات روزانه ما به‌شمار می‌رود. در دنیای دیجیتال، نرم افزار در واقع به معنای اپ یا این که ابزاری میباشد که ما خواهیم توانست با نصب‌کردن آن بر روی سیستم هوشمند خویش از آن برای سهولت در اجرا بعضی امور و وظایف خویش استعمال کنیم.

در حالتی که شما هم یک کدام از علاقه مندان نرم افزار‌های موبایل می باشید و یا این که جدیدا یک تجارت جدید شالوده‌گذاری کرده‌اید و به اندیشه توسعه و گسترش و توسعه و گسترش دادن این تجارت می باشید، ممکن میباشد تا به اکنون به پندار پیاده سازی و تشکیل داد نرم افزار افتاده باشید و از خودتان بپرسید این فرایند چه‌گونه صورت گرفته و چه مراحلی داراست؟

پیاده سازی نرم افزار در واقع به روند‌ای گفته میگردد که در آن معمولا یک پیشرفت دهنده، شغل های فنی و نرم‌افزار نویسی تلفن همراه و یک طراح نیز شغل های مرتبط با پیاده سازی رابط کاربری و تجربیات کاربری را جاری ساختن می دهد.

روی هم رفته به مجموع قدم‌هایی که برای کدنویسی، پیاده سازی گرافیکی، آزمایش و کپی از یک نرم افزار ایفا می‌گردد، پیاده سازی نرم افزار می گویند. یک کدام از شیوه های پیاده سازی نرم افزار‌های تلفن همراه، به کارگیری از اپلیکیشن‌های اپلکیشن ساز میباشد که به طور مجانی یا این که مبلغی در مشت شما قرار میگیرد.

 

شایسته ترین اپلیکیشن ایجاد کرد نرم افزار فرنگی بدون‌پول و مبلغی

آشنایی شایسته ترین نرم‌افزار ایجاد کرد نرم افزار فرنگی به شما امداد می‌نماید که با اعتنا به نیاز خویش شایسته ترین تعیین را داشته باشید و به سود مناسب خویش برسید.

 

 

 

به‌دنبال به معرفی بعضی از آن ها میپردازیم تا بتوانید برای دانلود شایسته ترین نرم افزار ساز بدون پول یا این که مبلغی مبادرت فرمایید.

 

Appy pie :

این نرم افزار یکی اپ‌هایی میباشد که در کد نویسی و تشکیل داد نرم افزار به شما یاری می‌نماید و شما با استعمال از آن می توانید به طور مقرون به صرفه، سریع و با کمترین دردسر، پیاده سازی نرم افزار متبوع خویش را اعمال داده و آن را به بازدهی برسانید.

با به کار گیری از فایده‌گیری از این نرم افزار و پیاده سازی نرم افزار به‌امداد آن، شما میتوانید گسترش سریع‌تری نسبت به رقبایتان داشته باشید.

استعمال از اپلیکیشن‌ Appy pie نیاز به کدنویسی ندارد و این جای را به یوزرها خویش میدهد که فارغ از نیاز به کدنویسی نسبت به ایجاد کرد نرم افزار مدنظر خویش مبادرت نمایند.

 

Build fire:

دانلود شایسته ترین نرم افزار ساز بدون پول مستلزم آشنایی اشکال اپ‌های ایجاد کرد نرم افزار میباشد که ما همچنان به معرفی مختصر این نرم افزار‌ها میپردازیم.

این نرم افزار یکی از دیگر از ابزارهایی میباشد که به شما برای تشکیل داد نرم افزار دلخواه خودتان امداد می‌نماید و خصوصیت اساسی آن سیستم افزونه آن میباشد. هر نرم افزار، یا این که نرم افزار فروشگاهی که با این نرم افزار یا این که پلتفرم ساخته گردد، با دسته‌ای از افزونه‌ها و ویجت‌ها شغل می‌نماید. افزونه‌ها درواقع قابل انعطاف افزارهایی می باشند که به شما قابلیت افزودن قابلیت و امکان‌ها و آپشن‌های متعدد را به نرم افزار درحال ساختتان میدهند.

Build fire  در واقع به هیچگونه مهارت کدنویسی و یا این که دانش فنی و سوابق‌ نرم افزار نویسی احتیاج نداشته و این مسئله یکی خصوصیت‌های اصلی این نرم افزار به شمار می‌رود.

 

 

اپلیکیشن نویسی اندروید با موبایل های اندروید

اکثر وقت ها نرم افزار‌نویس‌ها، چه اشخاص جدید‌وارد به دنیای اپ‌نویسی و چه اشخاص پیش کسوت، اکثر زمان ها از مشقت بار‌افزارهایی مانند لپ‌تاپ و کامپیوتر فردی (PC) برای فعالیت نرم‌افزار‌نویسی استعمال می‌نمایند. وجود کیبورد و شیت‌اکران مطلوب، نقش مهمی در شغل اپ‌نویسی داراست. از سوی دیگر، اکثر اوقات ویرایشگر کد منبع (Source Code Editor)، دور و اطراف‌های پیشرفت یکدست (Integrated Development Environment | IDE) و دیگر ابزارهای نرم‌افزار‌نویسی، برای پلتفرم‌های دسکتاپ مشتمل بر ویندوز، مک و لینوکس بسط پیدا کرده‌اند. از همین رو و به دلایل متفاوت و متنوع دیگر، منابع آموزشی نرم‌افزار‌نویسی نیز روی گفت و گو اپلیکیشن‌نویسی  طراحی اپلیکیشن در مشهد در پلتفرم‌های دسکتاپ متمرکز گردیده‌اند.

 

 

 

کلیک نمائید

در مشاجره نرم‌افزار نویسی اندروید برای تلفن همراه های اندروید نیز به همین صورت میباشد و اکثر زمان ها نرم افزار‌نویسان اندروید روی دسکتاپ و با استعمال از ابزارهای جان دار برای نرم افزار‌نویسی اندروید در پلتفرم‌های دسکتاپ به شغل نرم‌افزار‌نویسی میپردازند. البته برخی از اشخاص سازه به لزوم یا این که حالت خاصی که دارا‌هستند، تصمیم به آن دارا هستند که اپلیکیشن‌نویسی را در گوشی بیاموزند. دلایل گوناگونی برای این مسئله وجود دارااست که به عنوان مثال آن می‌اقتدار در دسترس نبودن مشقت بار‌افزار ما یحتاج برای نرم افزار‌نویس در لحظه اعمال نرم افزار‌نویسی و یا این که عدم قابلیت و امکان دفاع طاقت فرسا‌افزار موردنیاز برای بعضی از اشخاص به ویژه اشخاص جدید‌ارد به دنیای اپلیکیشن‌نویسی اشاره نمود.

 

هرچند که با جستجوهای زیاد، می‌اقتدار اطلاعاتی پیرامون کیفیت اپ نویسی اندروید با تلفن همراه های اندروید پیدا کرد، البته مطلبی که در آن به زیرساخت‌های ما یحتاج برای نرم افزار نویسی اندروید با تلفن همراه های اندروید در کنار ابزارهای جانور برای این فعالیت پرداخته باشد واقعا در صورتیکه نادر نباشد، معدود میباشد. از این رو، در‌این مقاله به نحوه نرم‌افزار نویسی اندروید با موبایل‌های اندروید پرداخته شد‌ه‌است.

 

درپی مقاله نرم افزار نویسی اندروید با موبایل های اندروید آغاز به ابزارهای مورد نیاز برای اپ نویسی اندروید با موبایل های اندروید پرداخته گردیده و بعد از آن، به سوال‌های متداول مو جود درین راستا، جواب داده گردیده‌است.

 

 

ابزارهای موردنیاز برای اپلیکیشن نویسی اندروید با موبایل های اندروید

برای ایفا نرم‌افزار‌نویسی، صرف‌لحاظ از طاقت فرسا‌افزاری که استفاده کننده به کار گیری می‌نماید و پلتفرمی که در آن به نرم افزار‌نویسی میپردازد، نیاز به ابزارهایی میباشد. گفت و گو نرم افزار نویسی اندروید با تلفن همراه های اندروید نیز از این قاعده استثنا ندارد و اپلیکیشن‌نویس نیاز به نصب و استعمال از ابزارهای خاصی در تلفن همراه هوشمند خویش برای اجرا شغل نرم افزار‌نویسی داراست. درین قسمت از مقاله اپ نویسی اندروید با موبایل های اندروید این ابزارها گزینه نظارت قرار گرفته‌اند.

 

 

 

کلیک فرمائید

ویرایشگر کد

برای بسط اپ در تلفن همراه هوشمند، نیاز به یک ویرایشگر کد منبع میباشد. در اصل، یک ویرایشگر کد منبع این قابلیت را مهیا می‌نماید که شخص فولدر‌های متنی را بسازد و محتوای آن‌ها‌را که دربردارنده کدهای درج شده به لهجه‌های نرم افزار‌نویسی متفاوت میباشد بازنویسی نماید. به ذکر دیگر، ویرایشگر کد منبع همانجایی میباشد که کدنویسی در آن جاری ساختن می گردد. برای شناخت بیشتر با مضمون‌ ویرایشگر کد منبع و اشکال آن، تفحص مقاله «کد ادیتور چیست ؟ | شایسته ترین ویرایشگرهای کد — معرفی و مقایسه» توصیه میشود.

 

 

 

کلیک نمایید

صحیح مانند ویرایشگرهای کد منبع جان دار برای پلتفرم‌های دسکتاپ، از ویرایشگرهای کد تلفن همراه نیز می‌اقتدار برای پژوهش محتوای کد، کاوش در کد، بازنویسی سایز فونت، تعغییر شمای رنگی و دیگر موردها بهره مند شد. همینطور، امکان‌های برش دادن (Cut)، چسباندن (Paste) و نسخه برداری به دست آوردن (Copy) ‌نیز درین ویرایشگرهای متن در کنار بخش اعظمی از قابلیت و امکان‌های معمول و متداول البته بسیار کاربردی دیگر، وجود دارااست. قابلیت و امکان مدیر متن‌های کدبندی نویسه (Character Encoding) گردیده با UTF-8 و پر رنگ‌سازی نحو (Syntax Highlighting) نیز از سایر مواقعی محسوب میشوند که اکثر اوقات ویرایشگر کد آنان را در دست استفاده کننده قرار می دهند.

 

 

 

در مغازه قابل انعطاف‌افزارهای گوشی گوگل پلی (Google Play) در اندروید، قابل انعطاف‌افزارهای ویرایشگر کد زیادی وجود دارا‌هستند. اما به اشخاص نو‌وارد به دنیای اپلیکیشن‌نویسی پیشنهاد می‌گردد تا ورژن تلفن همراه ویرایشگرهای کد شناخته گردیده و دوستداشتنی را که در پلی استور نیز جان دار می‌باشند دانلود نمایند. از جمله، ویرایشگر کد ویم (Vim) که برای دسکتاپ وجود داراست و از محبوبیت قابل توجهی نیز میان اپ‌نویسان برخوردار‌است، ورژن موبایلی با تیتر DroidVim برای تلفن همراه‌های اندرویدی داراست که می‌اقتدار از آن برای نرم افزار نویسی اندروید با تلفن همراه های اندروید به کار گرفت. این ویرایشگر متن با قابلیت و امکان‌هایی که دارااست، بازنویسی کد و کدنویسی با شیت لمسی موبایل هوشمند را به تجربیات جالبی برای اپلیکیشن‌نویس مبدل می‌نماید.

 

 

 

دانلود DroidVim از گوگل پلی [+]

صفحه کلید مطلوب نرم‌افزار‌نویسی در گوشی

استعمال از کیبوردهای اندرویدی مطلوب نرم افزار‌نویسی تحت عنوان جایگزینی برای کیبوردهای معمول و پیش‌فرض موبایل‌ها، به کسانی که عشق‌مند به نرم افزار نویسی اندروید با موبایل های اندروید میباشند پیشنهاد می گردد.

 

 

 

کلیک نمایید

یک کدام از شایسته ترین کیبوردها درین راستا، Hacker’s Keyboard میباشد که تایپ کاراکترهای خاصی مانند براکت یا این که کولون را با قرار دادن آنان در یک چیدمان کلیدهای گوناگون، تسهیل و تسریع می‌نماید.

 

 

 

دانلود Hacker’s Keyboard از گوگل پلی [+]

 

 

Garbage Collector در دارت

Garbage Collector در دارت به طور Generational میباشد و مشمول دو مرحله میباشد: «جستجو فضای نو» (Young Space Scavenger) و «نماد‌گذاری برابر و گردآوری‌آوری‌کننده‌های طراحی اپلیکیشن در مشهد  روبشی» (Parallel Mark Sweep Collectors).

 

e

 

 

کلیک فرمایید

مجال‌بندی

جهت معدود‌خیس کردن تأثیرهای «توده آشغال» (Garbage Collection) روی نرم افزار و کوشش رابط کاربری، Garbage Collector قلاب‌هایی به موتور فلاتر تولید می‌نماید که هنگامی موتور تشخیص دهد نرم افزار بدون شغل میباشد و استفاده کننده تعاملی با آن ندارد، آغاز به عمل می‌نماید. براین اساس فرصتی در دست Garbage Collector قرار می گیرد تا فازهای جمع آشغال خویش را سوای تولید اشکالی در کوشش نرم افزار اعمال نماید.

 

Garbage Collector می تواند فشرده‌سازی لغزشی را نیز در طول این برهه زمانی‌های بیکاری اعمال نماید و براین اساس سربار خاطر را با کاستن از تکه تکه شدن (Fragmentation) یاد کم کند.

 

مرحله جستجو فضای تازه

این مرحله برای تمیز‌سازی اشیای با قدمت کوتاه مانند ویجت‌های بی‌شرایط به کارگیری میگردد. با این که‌این مرحله مسدودکننده میباشد؛ ولی بسیار سریع‌خیس از مرحله دوم نشان‌گذاری/روبش میباشد. مرحله دوم هنگامی یار با فرصت‌بندی اعمال گردد سبب ساز تولید تاخیر‌هایی در موادتشکیل دهنده بصری نرم افزار در حین جاری ساختن میگردد.

 

اشیاء بر پایه ی ماهیت خویش در فضای پیوسته‌ای از خاطر اختصاص می یابند و وقتی که شی ءها ساخت‌و‌ساز می شوند به فضای مو جود آتی یاد اختصاص می یابند تا وقتیکه تک تک فضای اختصاص‌یافته مالامال خواهد شد. دارت از اختصاص اشاره‌گر bump برای اختصاص سریع در فضای نو استعمال می‌نماید که موجب ارتقا سرعت قابل‌مراعات‌ای درین روند میگردد.

 

فضای تازه هنگام اختصاص یافتن اشیای نو مشتمل بر دو نصفه میباشد که به اسم نیم گوشه و کنار شناخته می شوند. هر توشه صرفا یک نصفه به کار گیری می گردد. در حالی که یک نصفه فعال میباشد، نصفه دیگر غیر فعال باقی میماند. اشیای تازه در نصفه فعال اختصاص می یابند و هنگامی که نصفه دیگر لبریز گردد، اشیای زنده از نصفه فعال به نصفه غیر فعال نسخه برداری میشوند و اشیای مرده نادیده گرفته می گردند. آن گاه نصفه غیر فعال، فعال می گردد و این پروسه تکرار میگردد.

 

برای انتخاب این که شی ءها زنده یا این که مرده می‌باشند، Collector از اشیای ریشه مانند متغیرهای پشته شروع می‌نماید و آنچه را ارجاع داده‌اند نظارت می‌نماید. آن‌گاه اشیای ارجاع یافته را جابجایی میدهد. درین مرحله نظارت می‌نماید که اشیای ارجاع یافته به کجا اشاره می‌نمایند و این اشیای ارجاع یافته را جابجایی میدهد. این پروسه تا‌وقتی‌که کلیه اشیای زنده جابجایی یابند تداوم می یابد. اشیای مرده دیگر هیچ ارجاعی ندارند و از این رو در آنجا باقی میمانند و در پی زمانی garbage collection آجل چهره بدهد، اشیای زنده روی آنها نسخه برداری می گردند.

 

 

Garbage Collection در مرحله جستجو فضای جدید

آرم‌گذاری برابر و روبش هم‌زمان

هنگامی که شی ها به قدمت معینی برسند به فضای یاد جدیدی جابجایی می یابند که از سوی collector نسل دوم یعنی mark-sweep مدیر می شود.

 

تکنیک توده آشغال در‌این قسمت دو مرحله دارااست: آغاز گراف شیء پیمایش میشود و اشیایی که هنوز گزینه به کار گیری می باشند نشان‌گذاری می شوند. در طول مرحله دوم، مجموع یاد نسخه برداری میشود و هر شیئی که آرم‌گذاری نشده میباشد حذف می گردد. بعد از آن کلیه فلگ‌ها منزه می گردند.

 

این صورت از جمع آشغال در مرحله نماد‌گذاری موجب انسداد می گردد، زیرا هیچ تغییری در یاد نمی‌تواند صورت بدهد و نخ رابط کاربری مسدود می گردد. این عده، فراوانی یه خرده دارااست و اشیای با قدمت کوتاه عموماً از سوی «جستجو فضای نو» مدیر می‌گردد؛ البته مواقعی وجود دارا هستند که سیستم مجال اجرای دارت بایستی آویزان خواهد شد تا این نوع جمع آشغال اعمال خواهد شد. با اعتنا به بضاعت فلاتر برای فرصت‌بندی توده، تأثیر این حالت اندک خواهد بود.

 

قابل ذکر میباشد که چنانچه یک نرم افزار از «فرضیه نسل ضعیف» تقلید نکند، یعنی اکثر اوقات اشیای آن در سن نادر نمیرند، دراین‌صورت این صورت از توده به مراتب بیشتر صورت میدهد. با دقت به طرز پیاده‌سازی ویجت‌های فلاتر این احتمال اندک میباشد؛ البته نکته‌ای میباشد که بایستی در خیال داشت.

 

ایزولت‌ها (Isolates)

قابل ذکر میباشد که ایزولت های فلاتر خاطر هیپ منحصر به فرد خویش را دارا هستند که غیر وابسته از همدیگر میباشند. از‌آنجا‌که هر ایزولت در یک نخ منقطع انجام می‌گردد، رویدادهای توده آشغال برای هر ایزولت تأثیری روی تلاش ایزولت های دیگر نخواهد داشت. استعمال از ایزولت ها جهت دوری از انسداد رابط کاربری و معدود کردن توشه پردازش شغل‌های هنگفت مطلوب میباشد.

 

صحبت آخری

در‌این نوشته به پژوهش نحوه استعمال از Garbage Collector قوی برای کاستن از تأثیرهای انسدادی روی داد عده آشغال در نرم افزار‌های فلاتر پرداختیم. بدین ترتیب نباید از Garbage Collector بترسید زیرا به بهبود کارکرد نرم افزار شما بسیار یاری می‌نماید.

 

 

تنظیمات پراکسی

در مشابه‌ساز اندروید، نرم افزار Settings را گشوده فرمائید.  طراحی اپلیکیشن در مشهد به مسیر ذیل بروید:

 

Network & internet >Wi-Fi >AndroidWifi

و بعد روی دکمه Edit بزنید.

 

 

ادامه تنظیمات پراکسی

آیتم Proxy را روی Manual قرار دهید. آیتم Proxy hostname و Proxy port را نیز بر همین شالوده تهیه نمائید. مقدار مورد Bypass proxy for را به طور 127.0.0.1,localhost تهیه و تنظیم کرده و Save را کلیک فرمائید.

 

در مشابه‌ساز اندروید، نرم افزار گوگل کروم را گشوده نمایید. به نشانی پایین بروید:

 

https://d1ahtucjixef4r.cloudfront.net/Exponent-1.14.0.apk

و فولدر APK را دانلود و نصب نمایید. در شکل نیاز، مجوزهای سیستم را به‌این مراد تهیه و تنظیم فرمایید.

 

در فضا پیشرفت Expo آیتم ...Open existing project را تعیین کرده و در پی نرم افزار React Native را گزینش کنید. به دنبال آیتم Expo XDE را تعیین و بعد Install Android App را کلیک فرمائید.

 

 

 

به این ترتیب APK که پیش از اینً نصب گردیده بود، کنسل نصب می‌گردد و با جدیدترین ورژن جایگزین می گردد. از آن‌جا که کوشش کرده‌اید، جدیدترین ورژن را سوای کنسل نصب ورژن دیرین، نصب نمایید در شرایطی که که مبادرت به کنسل نصب ورژن سابق ناموجود بکنید با خطایی مواجه می شوید.

 

براین اساس پیام «!Installation Success» ظواهر نمیشود و آیکون چرخان در حین کامل شدن شدن نصب به آسانی ناپدید میگردد. همچنان که در دور و بر توسعه و گسترش Expo می باشید، روی آیکون پیکربندی به صورت چرخ‌دنده کلیک فرمائید و آنگاه Host را به localhost تغییر تحول دهید.

 

 

 

در مشابه‌ساز اندروید پیکربندی مشابه‌ساز را از روش منوی سه‌نقطه (...) در سمت راست پنجره گشوده فرمایید.

 

 

 

برگه Snapshots را کلیک کرده و آنگاه دکمه Take Snapshot را کلیک فرمایید. براین اساس مطمئن می‌شویم که شغل ما تا به اینجا تمیز نخواهد شد. تنظیمات ما می بایست در حال حاضر در وضعیت کاری باشد.

 

قدم سوم: اجرای نرم افزار

در اندروید استودیو آیتم Tools و آن‌گاه AVD Manager را تعیین نمایید. در سمت راست، دکمه سبز رنگ پخش را بزنید. به این ترتیب مشابه‌ساز استارت به شغل می‌نماید. درپی میتوانید پنجره‌های AVD Manager و Android Studio را ببندید تا فقط مشابه‌ساز گشوده بماند.

 

 

کلیک نمایید

در خط دستور امر yarn android را در دایرکتوری ریشه پروژه React Native خویش اعمال فرمائید. در مشابه‌ساز اندروید، نرم افزار Expo را گشوده نمایید. برای یافتن نرم افزار Expo، روی نوار جستجوی گوگل به سمت بالا درگ نمایید و آن‌گاه Expo را بزنید.

 

 

 

شما میتوانید موشواره خویش را روی نرم افزار Expo کلیک کرده و نگهدارید تا آن را برای استعمال‌های آتی و تسهیل دسترسی روی دسکتاپ دستگاه اندرویدی قرار دهید.

 

در نرم افزار Expo روی آیکون Explore کلیک نمائید.

 

 

 

آیکون کاوش را زده و عبارت exp://localhost:19000 را وارد فرمایید و یا این که میتوانید URL-ی را که از سوی yarn android ارائه گردیده است را وارد فرمائید.

 

 

 

روی عبارت Tap to attempt to open project at exp://localhost:19000 کلیک فرمائید. فعلا می بایست نرم افزار React Native خویش را ببینید. پوشه‌های پروژه را در ویرایشگر متنی متبوع خویش دستکاری فرمائید تا از قابلیت لود دوباره آنی فایده‌مند گردید.

 

صحبت آخری

شما میتوانید مشابه‌ساز را پین نمایید تا همواره فراتر از پنجره‌های دیگر ظواهر گردد. به این مراد در پیکربندی مشابه‌ساز (به عبارتی منوی سه‌نقطه در سمت راست پنجره) روی برگه Settings کلیک فرمائید. در صفحه General، سوئیچ Emulator always on top را فعال فرمائید. براین اساس به نقطه پایان این نوشته‌ی علمی می‌رسیم و امید داریم در انتهای تفحص آن، با شیوه اجرای نرم افزار‌های React Native روی «مشابه‌ساز اندروید» (Android Emulator) آشنا گردیده باشید و تنظیمات‌های مختلفی که به‌این مراد ما یحتاج میباشند را بشناسید.

 

 

مقداردهی اول با تأخیر (lazy Initialization)

مقداردهی با تأخیر (by lazy) در مواقعی که سرگرم پیاده‌سازی مشخصه‌های تنها-خواندنی هستیم که به طور با تأخیر در کاتلین ایفا میگردند موثر خواهد بود. by lazy { … } مقداردهی اول خویش را جایی اعمال میدهد که مشخصه نخستین دفعه استعمال می شود و خیر در طول طراحی اپلیکیشن در مشهد  اعلان کردن آن.

 

class Demo { val myName: String by lazy { "John" } }

 

مقداردهی نماید

مقداردهی نماید متغیرها به‌این معنا میباشد که بسط‌دهندگان پیش از دسترسی به متغیر آن را جایی در کد مقداردهی نخستین می‌نمایند.

 

class Demo { val myName: String by lazy { "John" } }

کلاس داده

ما به صورت مکرر کلاس‌هایی میسازیم که کاری به جز محافظت داده‌ها ندارند. در اینگونه کلاس‌هایی بعضا کارکردهای استاندارد غالباً به طور مکانیکی از داده‌ها مشتق میشوند. در کاتلین، این فعالیت در کلاس داده انجام می گردد و به طور داده‌ای نشانه‌گذاری می گردد.

 

data class Developer(val name: String, val age: Int)

هنگامی که یک کلاس به طور کلاس داده نشانه‌گذاری خواهد شد، نیاز وجود ندارد که تابع‌های پایین را مانند جاوا در آن پیاده‌سازی یا این که ساخت کنیم:

 

()hashCode

()equals

()toString

()copy

کامپایلر به طور اتوماتیک این مفاد را به طور داخلی ساخت می‌نماید و به این ترتیب کد تمیزتری خوا هیم داشت.

 

کلاس‌های مهر و موم گردیده

کلاس‌های مهر و موم گردیده برای اکران سلسله مراتب کلاس محدودشده به کارگیری می شوند که در آنان شیء یا این که مقدار صرفا یک نوع می تواند داشته باشد و از این رو با نوع ثابتی در سلسله مراتب مواجه هستیم. کلاس‌های مهر و موم گردیده به صورت مکرر در مورد ها مختلفی که می دانیم مقدار مفروضی دارنده فقطً مورد‌های محدودی میباشد، به کارگیری میشوند.

 

1sealed class Operation {

2 class Add(val value: Int) : Operation()

3 class Substract(val value: Int) : Operation()

4 class Multiply(val value: Int) : Operation()

5 class Divide(val value: Int) : Operation()

6 }

 

تابع‌های اکستنشن

تابع‌های اکستنشن در کاتلین به ما قابلیت و امکان می دهند که کارکرد یک کلاس را با اضافه کردن امکان‌های نو توسعه دهیم. این کلاس لزوماً نباید به ما وابستگی داشته باشد، بلکه میتواند کتابخانه فرد ثالث باشد و همینطور الزامی به ارث‌بری از کلاس نیست.

 

1fun Int.triple(): Int {

2 return this * 3

3 }

 

براین اساس به انتهای این نوشته‌علمی می‌رسیم و امید خواهیم داشت از آن سود کافی را برده باشید.

 

 

نوتیفیکیشن اندروید – اصول مقدماتی

استارت

برای شروع بایستی آغاز «فایربیس» (Firebase) را در نرم افزار خویش فعال‌سازی کنیم. بدین خواسته پیش از هر چیز می بایست یک پروژه در کنسول فایربیس (+) تولید کنیم. دقت داشته باشید که در حین کتابت این نوشته‌ی‌علمی، کشور‌ایران در فهرست کشورهای تحریم گردیده از سوی این خدمت قراردارد و برای دسترسی به آن بایستی از ابزارهای کمکی قابل قبولی استعمال نمایید.

 

 

کلیک نمایید

بعداز اجرای این مرحله قادر خواهیم بود نرم افزار خویش را به پروژه اضافه کنیم. به‌این خواسته روی پروژه خویش کلیک کرده و بعد روی دکمه + Add app کلیک کرده و درپی روی آیکون اندروید بزنید. در غایت می بایست برخی داده ها مقدماتی در ارتباط نرم افزار خویش وارد فرمائید و پوشه تنظیمات google-services.json را که برای اتصال نرم افزار به فایربیس ضروری میباشد را دانلود نمائید. در این زمینه درپی بیشتر توضیح خوا هیم بخشید. موقتاً همین امور در کنسول فایربیس کافی میباشد.

 

اتصال نرم افزار به فایربیس

فعلا به نصیب دیدنی داستان می‌رسیم. در پروژه اندروید پوشه build.gradle پروژه را گشوده نمائید. باور پیدا فرمایید که ریپازیتوری maven گوگل را در هر دو بلوک repositories و همینطور بلوک allprojects اضافه کرده‌اید و در ضمنً پلاگین Google Services را در تعلق‌ها به طور ذیل قرار داده‌اید:

 

1buildscript {

2 repositories {

3 google()

4 // ... Your other repo's go here

5 }

6

7 dependencies {

8 // ... Your other dependencies

9 classpath 'com.google.gms:google-services:4.2.0'

10 }

11}

12

13allprojects {

14 // ...

15

16 repositories {

17 google()

18 // ... Your other repo's go here

19 }

20}

مشاهده بی نقص کدها

پیرو به پوشه build.gradle نرم افزار راز می زنیم. همینطور تعلق Firebase Core را به پروژه اضافه کرده و پلاگین Google Services را در انتهای پوشه اضافه می کنیم:

 

1dependencies {

2 // ... Put your other dependencies here

3

4 implementation 'com.google.firebase:firebase-core:16.0.9'

5}

6

7apply plugin: 'com.google.gms.google-services' // Make sure you apply the plugin at the bottom of the file

 

عمل به طور تقریبً به نقطه پايان رسیده میباشد. به خیال و خاطر دارید که در مرحله پیشین پوشه تنظیمات google-services.json را از کنسول فایربیس دانلود کردیم. در حال حاضر بایستی این پوشه را در دایرکتوری app اضافه کنیم تا شغل تنظیمات فایربیس در نرم افزار به پایان برسد.

 

ارسال پیام

فعلا که نرم افزار خویش را به پروژه فایربیس اضافه کردیم، مهیا هستیم تا از خدمت پیام‌رسانی ابری خویش منفعت بگیریم. FCM که اختصاری برای «پیام‌رسانی ابری فایربیس» (Firebase Cloud Messaging) میباشد، استاندارد جدیدی برای نوتیفیکیشن به حساب می آید، زیرا گوگل مدد از GCM را متوقف کرده و آن را منسوخ کرده است. به این مراد کافی میباشد تعلق را به پوشه build.gradle نرم افزار اضافه کنیم:

 

1implementation 'com.google.firebase:firebase-messaging:18.0.0'

 

در شرایطی‌که میخواهید روی مدیر نوتیفیکیشن‌ها در پیش‌قضیه در اختیار گرفتن بیشتری داشته باشد، داده‌ها را باطن نوتیفیکیشن رئیس نمائید و یا این که میخواهید دستگاه‌های منفرد خاص یا این که دسته‌های معینی از اشخاص را هنگام ارسال نوتیفیکیشن مقصود‌گیری فرمائید، در این‌حالت به سرویسی نیاز دارید که FirebaseMessagingService را توسعه و گسترش دهد. ما آن را MessagingService.kt می‌نامیم:

 

1class MessagingService : FirebaseMessagingService() {

2

3 override fun onNewToken(token: String) {

4 // Sync your token with the backend here (optional)

5 }

6

7 override fun onMessageReceived(remoteMessage: RemoteMessage?) {

8 // Handle the incoming message here

9 }

10}

 

این دقیقاً به عبارتی جایی میباشد که یک پیام ورودی یا این که احتمالاً رفرش/ساخت توکن را رئیس می کنید. بنابراین می‌قدرت یک توکن را برای مثال در فراخوانی onNewToken به بک‌اند فرستاد و روی آن کارهایی اجرا بخشید یا این که یک نوتیفیکیشن در onMessageReceived تشکیل داد. به حافظه بسپارید که نیازی به ایجاد کرد یک نوتیفیکیشن برای اکران دادن نیست. این مورد را پیرو بیشتر توضیح می دهیم.

 

اینک که MessagingService خویش را ساخته‌ایم، بایستی آن را در مانیفست نیز تصویب کنیم:

 

1

2 3 android:name=".MessagingService"

4 android:exported="false">

5

6

7

8

 

اکنون حاذق هستیم نوتیفیکیشن ورودی خویش را از روش خدمت پیام‌رسانی خودمان مدیر کنیم.