تفاوت کاتلین و جاوا برای نرم افزار نویسی اندروید چیست؟ Java یا Kotlin را انتخاب کنیم؟
تفاوت کاتلین و جاوا برای نرم افزار نویسی اندروید چیست؟ Java یا این که Kotlin را گزینش کنیم؟
در دنیای پویای گسترش اپلیکیشن برای ماشین مجازی جاوا (JVM)، دو گویش قوی همواره در کانون دقت قرار داشتهاند: جاوا و کاتلین. این دو لهجه، با وجود همزیستی و تعاملپذیریشان، رویکردها و فلسفههای متفاوتی را در توسعه و گسترش نرمافزارهای کاربردی ارائه می دهند. برای فهم و شعور عمیقخیس از اینکه کدامیک، کاتلین یا این که جاوا، برای پروژههای گوناگون مطلوبخیس میباشد، ضروری میباشد تا به رسیدگی ظریف تفاوتها و مشابهتهایشان بپردازیم. این مقایسه به ما امداد مینماید تا دریابیم در چه سناریوهایی جاوا یا این که کاتلین می توانند شایسته ترین گزینش باشند و به چه شکل خصوصیتهای منحصر به فرد هر کدام، تجارب پیشرفتدهندگان و چگونگی آخری نرم افزار طراحی اپلیکیشن در مشهد را ذیل تأثیر قرار میدهند.
تفاوت جاوا و کاتلین
پیش از اینکه به عده بندی برسید که Java یا این که Kotlin بهتره؟ نخستین میخواهیم شمارا با تفاوت های گویش کاتلین و جاوا برای ایجاد کرد نرم افزار های اندرویدی آشنا کنیم:
اپ نویسی جاوا چیست؟
اپلیکیشن نویسی جاوا یک لهجه نرمافزار نویسی شی گرا، چند کاربردی و سطح بالا میباشد که به صورت بزرگ برای توسعه و گسترش طیف وسیعی از نرمافزار ها استعمال میگردد. این گویش در سال ۱۹۹۵ به وسیله جیمز گاسلینگ در Sun Microsystems (که بعداً بوسیله اوراکل خریداری شد) ساخت شد.
خصوصیت های لهجه نرم افزار نویسی جاوا
برخی از خصوصیت های کلیدی اپ نویسی جاوا عبارتند از
شی گرا: جاوا از اصول نرم افزار نویسی شی گرا (OOP) مانند وراثت، چندشکلی و کپسوله سازی جانبداری می نماید. این فرمان به سازماندهی کد به روشی ساختاریافته و قابل به کارگیری دوباره امداد می نماید.
غیر وابسته از پلتفرم: یکی شعارهای مهم جاوا “یک توشه بنویس، همگی جا انجام کن” (Write Once, Run Anywhere – WORA) میباشد. این بدان معناست که کد جاوا بعداز کامپایل شدن به بایت کد، قادر است بر روی هر پلتفرمی که ماشین مجازی جاوا (JVM) را اعمال می نماید، فارغ از نیاز به تغییر تحول ایفا گردد.
حاذق و امن: جاوا به جهت مدیر اتومات خاطر (Garbage Collection) و نبود نشانه گر مصرح، یک گویش توانمند در لحاظ گرفته میشود. همینطور خصوصیت های امنیتی زیادی را برای نگهداری در قبال تهدیدها ارائه میدهد.
مقیاس پذیر و با کوشش بالا: جاوا برای تشکیل داد نرمافزار های اندروید کاربردی گرانقدر و بغرنج با سعی بالا مطلوب میباشد.
جامعه بلندمرتبه و دفاع عظیم: جاوا دارنده یک جامعه بسط دهنده بلندمرتبه و فعال و همینطور کتابخانه ها و فریمورک های فراوانی میباشد که فرایند بسط را تسهیل می نماید.
کاربردهای اپ نویسی جاوا
جاوا در طیف کلان ای از نرم افزار ها استعمال میشود، به عنوان مثال:
اپلیکیشن های کاربردی زیر اینترنت: بخش اعظمی از نرمافزار های کاربردی اینترنت والا و بغرنج با به کارگیری از جاوا و فریمورک های آن مانند Spring و Jakarta EE بسط داده میشوند.
اپ های کاربردی گوشی: جاوا گویش اساسی پیشرفت نرمافزار های کاربردی اندروید بوده میباشد، اگرچه Kotlin نیز به صورت فزاینده ای دوست داستنی شدهاست.
اپ های کاربردی سازمانی: جاوا یک گزینش دوست داستنی برای بسط سیستم های سازمانی تبارک، سیستم های CRM و ERP میباشد.
بازی سازی: اگرچه موتورهای بازی سازی مانند Unity و Unreal Engine دوستداشتنی خیس میباشند، ولی جاوا هنوز برای گسترش بعضا از بازی ها به کارگیری می گردد (مثلا، Minecraft).
پهناور داده و هوش تصنعی و مصنوعی: جاوا در پردازش کبیر داده و پیشرفت اپلیکیشن های هوش تصنعی نیز کاربرد داراست.
وب شی ءها (IoT): به جهت قابلیت و امکان حمل و پایداری، جاوا برای گسترش اپلیکیشن های کاربردی IoT نیز آیتم استعمال قرار میگیرد.
مزایای گویش جاوا
گویش نرمافزار نویسی جاوا مزایای زیادی دارااست که آن را به یک گزینش دوست داستنی برای پیشرفت طیف کبیر ای از نرم افزار ها تبدیل نموده است. در اینجا بعضا از مهم ترین مزایای آن بیان شده میباشد:
استقلال از پلتفرم (Platform Independence): همان گونه که پیش از اینً اشاره شد، شعار “یک توشه بنویس، همگی جا جاری ساختن کن” (Write Once, Run Anywhere – WORA) یکی اصلی ترین مزایای جاوا میباشد. کد جاوا بعد از کامپایل شدن به بایت کد، میتواند بر روی هر سیستم عاملی که ماشین مجازی جاوا (JVM) را انجام می نماید، سوای نیاز به تغییرو تحول جاری ساختن گردد. این دستور انعطاف پذیری و امکان حمل بالایی را برای نرمافزار های کاربردی جاوا آماده می نماید.
شی گرا (Object-Oriented): جاوا یک گویش اپ نویسی شی گرا میباشد که از مفاهیم اصلی OOP مانند کپسوله سازی، وراثت و چندشکلی مدد می نماید. این راه به سازماندهی خوب کد، ارتقا امکان به کارگیری دوباره و تسهیل پیشرفت و مراقبت نرمافزار های غامض یاری می نماید.
حاذق و امن (Robust and Secure): جاوا با رئیس اتوماتیک یاد (Garbage Collection) از اکثری از خطاهای رایج اپلیکیشن نویسی مانند نشت خاطر دوری می نماید. همینطور، خلا نشانه گر مصرح و خصوصیت های امنیتی مانند نظارت بایت کد، آن را به یک لهجه امن برای پیشرفت نرم افزار های کاربردی حساس تبدیل نموده است.
مقیاس پذیر و با تلاش بالا (Scalable and High-Performance): جاوا برای تشکیل داد نرمافزار های کاربردی والا و با تلاش بالا پیاده سازی گردیدهاست. JVM با به کار گیری از تکنیک های گوناگون مانند کامپایل Just-In-Time (JIT) میتواند تلاش نرمافزار های جاوا را بهبود بخشد. همینطور، هواخواهی از یک سری نخی (Multithreading) قابلیت و امکان اجرای همزمان یکسری عمل را آماده می نماید که برای نرمافزار های کاربردی با وسعت کاری بالا بسیار اساسی میباشد.
جامعه گران قدر و اکوسیستم بی نیاز (Large Community and Rich Ecosystem): جاوا دارنده یک جامعه توسعه و گسترش دهنده بسیار بلندمرتبه و فعال در سراسر دنیا میباشد. این بدان معناست که منابع آموزشی فراوان، کتابخانه ها و فریمورک های توانمند و امان کبیر برای حل اشتباهات در دسترس میباشد. فریمورک های محبوبی مانند Spring و Jakarta EE روند پیشرفت را بسیار تسهیل می نمایند.
تنوع کاربرد (Versatility): جاوا در طیف عظیم ای از مورد ها کاربرد دارااست، از توسعه و گسترش اپ های کاربردی اینترنت و تلفن همراه گرفته تا سیستم های سازمانی بلندمرتبه، بازی سازی، بزرگ داده و وب شی ها. این تنوع سبب گردیده است که تقاضا برای پیشرفت دهندگان جاوا همواره بالا باشد.
مدد از چندین نخی (Multithreading Support): جاوا به صورت داخلی از یکسری نخی تامین می نماید، که به نرم افزار ها اذن میدهد چند فعالیت را همزمان اعمال دهند. این خصوصیت برای گسترش نرم افزار های کاربردی برخورد گرا و با همت بالا که نیاز به پردازش برابر داراهستند، بسیار اصلی میباشد.
رئیس خاطر اتوماتیک (Automatic Memory Management): JVM به صورت اتوماتیک یاد استعمال نشده را از روش Garbage Collection گردآوری می نماید. این دستور توشه رئیس یاد را از دوش گسترش دهندگان برداشته و به خودداری از خطاهای مربوط به خاطر یاری می نماید.